Wynagrodzenie z tytułu licencji udzielonej na korzystanie z oprogramowania komputerowego nie podlega opodatkowaniu u źródła w świetle polsko-brytyjskiej UPO : Czasopisma C.H.Beck
Programy komputerowe nie stanowią podkategorii utworów literackich, ale są dziełami rodzajowo odmiennymi, choć do ich ochrony stosuje się odpowiednio przepisy o prawie autorskim. A więc z faktu, że stosuje się do nich przepisy prawa autorskiego odpowiednio nie można wywodzić, że jest to utwór literacki czy naukowy. Obowiązujące prawo autorskie odróżnia programy komputerowe od utworów literackich, choć jednym i drugim przysługuje ochrona wynikająca z prawa autorskiego, a zakres tej ochrony jest co do zasady identyczny. Dotyczy to jednak ochrony praw autorskich, a nie identycznego traktowania w zakresie opodatkowania, gdyż prawo autorskie nie reguluje kwestii podatkowych. Wobec tego należności z tytułu korzystania z praw autorskich do programu komputerowego nie mogą być utożsamiane z należnościami licencyjnymi z tytułu korzystania z praw autorskich do dzieła literackiego czy naukowego, o których mowa w ww. UPO.
Wyrok NSA z 20.1.2016 r., II FSK 2881/13, II FSK 2882/13, II FSK 2637/13, II FSK 2665/13, II FSK 2592/13, II FSK 2854/13
Spółka wystąpiła do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, wskazując, że zajmuje się działalnością marketingową i promocyjną, w ramach której dokonuje zakupów programów komputerowych od spółek posiadających siedzibę m.in. na terenie Wielkiej Brytanii. Spółka dodała, że jest w posiadaniu odpowiednich certyfikatów rezydencji kontrahentów, potwierdzające że ich siedziby znajdują się poza terytorium Polski. Nabywane przez spółkę programy komputerowe można podzielić na trzy następujące kategorie:
a) programy komputerowe użytkowane wyłącznie na wewnętrzne potrzeby spółki, w stosunku do których jest ona końcowym użytkownikiem i czynności dokonywane przez spółkę ograniczają się do korzystania z programów wyłącznie na własne potrzeby. Spółka nie ma uprawnień do powielania, modyfikacji czy udostępniania osobom trzecim nabywanego programu komputerowego. b) programy odsprzedawane klientom spółki przy sprzedaży, których spółka występowała wyłącznie w charakterze pośrednika. Umowa licencyjna jest zwierana bezpośrednio pomiędzy klientem spółki i zagranicznym producentem programu. Spółka nie nabywa we własnym imieniu licencji w związku z czym nie sublicencjonuje praw do programu komputerowego na rzecz swojego klienta. c) programy komputerowe są przedmiotem sublicencji na klientów spółki (spółka ma prawo do powielania, modyfikacji czy udostępniania osobom trzecim nabywanego programu komputerowego).
W tak zarysowanym stanie faktycznym spółka zwróciła się z pytaniem do Ministra Finansów, czy prawidłowe jest jej stanowisko, że kwoty płacone za oprogramowania komputerowe nie mieszczą się w zakresie definicji należności licencyjnej zawartej w art. 12 umowy podpisanej pomiędzy Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (dalej: umowa) oraz art. 21 ust. 1 PDOPrU, przy wypłacie których spółka jako płatnik ma obowiązek obliczenia, pobrania i przekazania podatku u źródła do organów podatkowych.
Minister Finansów uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe, nadmieniając, że brak wyraźnego wskazania programów komputerowych, których użytkowanie lub prawo użytkowania stanowiłoby podstawę naliczenia należności licencyjnych objętych definicją zawartą w art. 12 ust. 3 umowy, nie przesądza o wyłączeniu tego rodzaju dochodu spod postanowień tego artykułu.
Wydana przez Ministra Finansów interpretacja została zaskarżona przez spółkę do WSA w Warszawie, który zasadniczo przychylił się do poglądu spółki i uchylił interpretację. Sprawa ostatecznie trafiła do NSA w Warszawie. Zgodził się on z kolei z uzasadnieniem WSA, według którego skoro w art. 12 ust. 3 umowy definiującym należności licencyjne, nie wymieniono należności z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego to stosownie do art. 3 ust. 2 umowy, mając na uwadze obowiązujący w Polsce porządek prawny, nie można tych należności przyporządkować do żadnej z wymienionych tam grup, a w konsekwencji nie mogą być opodatkowane w państwie ich powstania.
Komentarz
Kwestie związane z opodatkowaniem płatności z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego otrzymywanego z zagranicy są wciąż przedmiotem licznych kontrowersji w doktrynie w ostatnich latach. Organy podatkowe, co do zasady, uznają w większości przypadków, że oprogramowania komputerowe stanowią przedmiot polskiego prawa autorskiego i tym samym należy je włączyć do definicji należności licencyjnych opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem u źródła. Podobnie było w przedmiotowej sprawie. Organ podatkowy, odnosząc się do art. 12 ust. 3 umowy, wskazał, że brak literalnego ujęcia oprogramowania komputerowego w definicji należności licencyjnych nie wyklucza włączenia tego typu płatności do tejże definicji.
W tym miejscu należy wskazać, że organy podatkowe, uzasadniając swoje stanowisko, odnoszą się do polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w której programy komputerowe wymienione są obok dzieł literackich czy naukowych i tym samym zaliczają je do definicji należności licencyjnych. Jednakże, jak słusznie stwierdził zarówno WSA, jak i NSA w przedmiotowej sprawie, programy komputerowe posiadają samodzielny oraz odrębny charakter, a jedynie korzystają z ochrony prawnej, tak „jak utwory literackie”. Wobec powyższego programy komputerowe nie powinny być kwalifikowane jako dzieła literackie czy naukowe.
Powyższe stanowisko sądów, jak też pozostałego powielającego się orzecznictwa sprowadza się do tezy, że w sytuacji gdy definicja należności licencyjnych zawarta w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zawiera opłat za używanie oprogramowania komputerowego (tak jak jest to w większości umów z wyłączeniem na przykład umowy zawartej z Kazachstanem czy Portugalią), nie stanowią one należności licencyjnych opodatkowanych w Polsce podatkiem u źródła.
Opracowanie i komentarz: Marcin Socha, konsultant
zakup oprogramowania komputerowego
Obecnie większość zakupów odbywa się w internecie. Powyższe dotyczy w szczególności wszelkich licencji do programów komputerowych. Podatnik chcący zakupić program komputerowy nie musi już dokonywać jego fizycznego zakupu, może go pobrać z sieci. Powyższe spowodowało, że zakupu programów dokonujemy nie tylko u dystrybutorów w Polsce, lecz także od podmiotów z zagranicy. Sprawdź czy od zakupu programu komputerowego przez Internet od zagranicznego kontrahenta zawsze potrącany jest podatek u źródła.
Co podlega opodatkowaniu w Polsce?
Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – dalej: ustawa o CIT – podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Powyższa regulacja wyraża tzw. zasadę ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na którego terytorium znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium kraju przez podatników, o których mowa wyżej, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład; położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości; papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających; tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości; tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia; niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.
Podatek u źródła - wysokość
Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa powyżej, przychodów uzyskanych:
z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how);
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
– wynosi 20% przychodów.
Podatek w wysokości 10% należy natomiast pobrać:
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych;
z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, z którego skorzystanie wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera.
Biorąc pod uwagę powyższe, podatnicy dokonujący zakupu niektórych usług z zagranicy są obowiązani do zapłaty podatku. Powyższy podatek należy potrącić z wynagrodzenia wypłacanego podmiotowi z zagranicy.
Przy podatku u źródła należy zwrócić szczególną uwagę na umowy podpisane przez Polskę o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Na skróty Rozliczaj wygodnie swoją firmę online! Księgowość - Fakturowanie - CRM
Księgowość - Fakturowanie - CRM Wysyłka elektroniczna JPK_V7
Wysyłka elektroniczna JPK_V7 Kadry i płace zintegrowane z e-ZUS Załóż bezpłatne konto Zacznij bezpłatny 30 dniowy okres próbny bez żadnych zobowiązań!
Podatek u źródła - prawo do korzystania z programu komputerowego
W wielu przypadkach podatnik dokonujący zakupu programu komputerowego sam z niego nie korzysta, tylko dokonuje dalszej odsprzedaży.
Przykład 1.
Podatnik dokonuje zakupu programów komputerowych przez internet od zagranicznego kontrahenta. Powyższe zakupy nie służą podatnikowi. Dokonuje on ich odsprzedaży. Czy w takiej sytuacji należy pobierać podatek u źródła?
Na wstępie należy wyjaśnić, że autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego obejmują prawo do:
trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego, w całości lub w części, jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.
Tym samym abyśmy mogli mówić o opodatkowaniu podatkiem u źródła, musi dojść do przeniesienia praw autorskich. Co istotne, zgodnie z art. 52 ustawy o prawie autorskim, o ile umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do tego utworu.
W naszym przypadku nabycie przez podatnika programów komputerowych nie przenosi na niego praw autorskich. W konsekwencji uzyskana z tego tytułu płatność nie będzie stanowić przychodu z praw autorskich, o którym mowa w ustawie o CIT i nie spowoduje konieczności poboru podatku u źródła.
Podsumowując, nie zawsze zakup programu komputerowego przez internet powoduje konieczność potrącenia podatku u źródła.
Piractwo komputerowe - Policja Podlaska
Czym jest piractwo komputerowe?
Piractwo komputerowe to bezprawne kopiowanie (zwielokrotnienie) lub dystrybucja (rozpowszechnianie) programów komputerowych podlegającej ochronie prawno-autorskiej. Do piractwa komputerowego może dochodzić poprzez kopiowanie, pobieranie, współdzielenie (ang. sharing), sprzedaż lub instalowanie w komputerze prywatnym lub firmowym większej liczby kopii programu niż zezwala na to licencja. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z faktu lub nie myśli o tym, że nabycie oprogramowania to w rzeczywistości nabycie licencji na korzystanie z programu, a nie jego zakup. Licencja określa ile kopii programu można zainstalować w komputerach zatem niezwykle istotne jest zapoznanie się z jej treścią. Jeżeli użytkownik wykona więcej kopii programu niż zezwala na to licencja, można mu zarzucić piractwo komputerowe.
Innymi słowy, kopiowanie lub pobieranie kopii oprogramowania bez licencji jest łamaniem prawa niezależnie od tego ilu kopii czy ilu osób to dotyczy. Nie ma znaczenia czy jest to sporadyczne kopiowanie programu dla przyjaciół, użyczanie dysków instalacyjnych, rozpowszechnianie czy pobieranie pirackich aplikacji z Internetu czy też zakup jednej kopii oprogramowania i jej instalacja na wielu komputerach (również prywatnych) - zawsze jest to naruszenie prawa autorskiego, nazywane piractwem komputerowym. Nieistotne jest czy robisz to z myślą o zarobku, czy też nie. Osoby fizyczne lub firmy dopuszczające się kopiowania oprogramowania komputerowego bez zezwolenia (licencji) mogą być pociągnięte do odpowiedzialności cywilnej lub karnej. Według polskiego prawa, na drodze cywilnej pokrzywdzony producent oprogramowania może domagać się zapłaty potrójnej wysokości należnego wynagrodzenia (licencji), zaś w zakresie odpowiedzialności karnej za piractwo komputerowe grozi kara nawet 5 lat pozbawienia wolności. Ponadto instalując pirackie oprogramowanie w swoim komputerze narażasz się na działania programów szpiegujących i złośliwych kodów, co w rezultacie może doprowadzić do uszkodzenia komputera lub utraty danych, w tym tych najbardziej poufnych.
Rodzaje piractwa
Wyróżnia się pięć głównych rodzajów piractwa komputerowego. Ich zrozumienie umożliwia korzystającym uniknąć problemów związanych z nielegalnym oprogramowaniem.
Piractwo wśród użytkowników końcowych
Ma miejsce, gdy użytkownik bez upoważnienia uzyskuje oprogramowanie komputerowe. Piractwo wśród użytkowników końcowych może przybierać następujące formy:
Instalowanie programu z jednej licencjonowanej kopii na kilku komputerach;
Kopiowanie płyt CD w celu instalacji lub rozpowszechniania programów;
Korzystanie z możliwości uzyskania uaktualnienia programu bez posiadania legalnej kopii wersji, której posiadanie uprawnia do uaktualnienia;
Używanie oprogramowania bez uwzględnienia szczególnych ograniczeń dotyczących oprogramowania w wersji edukacyjnej, dla ograniczonego kręgu odbiorców lub nie przeznaczonego do dystrybucji detalicznej.
Korzystanie z oprogramowania na serwerze bez licencji dostępowej
Ten rodzaj piractwa ma miejsce, gdy zbyt wielu pracowników pracujących w sieci korzysta jednocześnie z głównej kopii programu. Jeśli firma ma sieć lokalną i instaluje na serwerze programy dla wielu użytkowników, powinna dopilnować, aby licencja ją do tego upoważniała. Jeśli z oprogramowania korzysta większa liczba użytkowników niż przewiduje licencja, jest to przypadek “nadużycia”.
Piractwo w Internecie
Ma miejsce podczas pobierania programów z Internetu. Zakupów programów w sieci powinny dotyczyć te same zasady nabywania towarów, co zakupów tradycyjnych. Piractwo w Internecie może przybierać następujące formy:
Pirackie witryny udostępniające programy do pobrania bezpłatnie lub w zamian za przesłanie innego programu;
Aukcje internetowe, na których oferowane są programy podrobione lub w inny sposób naruszające prawa autorskie;
Sieci wymiany plików "peer-to-peer" umożliwiające bezprawne przesyłanie programów chronionych prawami autorskimi.
Sprzedaż komputera z zainstalowanym nielegalnym oprogramowaniem
Ma miejsce, gdy firma sprzedająca nowe komputery instaluje na twardym dysku nielegalne kopie oprogramowania, aby uatrakcyjnić zakup. Te same zastrzeżenia dotyczą integratorów sprzedających i instalujących nowe programy w komputerach w miejscach pracy.
Podrabianie oprogramowania
Ten rodzaj piractwa polega na nielegalnym powielaniu i sprzedaży materiałów chronionych prawem autorskim. Nielegalnie powielane produkty imitują oryginalne towary. W przypadku programów detalicznych często spotykane są podrobione egzemplarze płyt CD i dyskietek z programami, wraz z odpowiednim opakowaniem, instrukcjami, umowami licencyjnymi, etykietami, kartami rejestracyjnymi i zabezpieczeniami.
Piractwo w Internecie
Internet ogromnie zwiększa możliwości sprzedaży produktów i usług, a tym samym tworzy nowe możliwości kradzieży oprogramowania. Kradzież i rozprowadzanie oprogramowania zagrażają olbrzymiemu potencjałowi racjonalizacji, miejscom pracy i dochodom obiecywanym przez Internet.
Jeszcze niedawno nielegalne kopiowanie programów wiązało się fizyczną wymianą dyskietek, płyt CD lub innych trwałych nośników. Jednak zwiększeniu przystępności Internetu, obniżeniu kosztów i poprawie szybkości przesyłania danych towarzyszą te same zmiany w odniesieniu do piractwa komputerowego.
Internet pozwala na przemieszczanie produktów z jednego komputera do innego, bez potrzeby stosowania nośników fizycznych przy niskiej wykrywalności. W niektórych przypadkach komputer może być wykorzystywany bez wiedzy właściciela. Uprawianie piractwa, do czego kiedyś potrzebna była znajomość skomplikowanych kodów komputerowych, sprowadza się teraz do jednego kliknięcia myszki. Według najnowszych danych szacunkowych blisko 100 milionów Amerykanów ma dostęp do Internetu, co oznacza większy rynek dla piratów komputerowych.
Branża zaawansowanych technologii napędza rewolucję informacyjną, która jest podstawą współczesnej gospodarki. Przedsiębiorstwa zrzeszone w BSA to wiodący producenci nowatorskiego oprogramowania, sprzętu komputerowego i technologii. Są to najważniejsze firmy dostarczające kluczową infrastrukturę dla Internetu i platform handlu elektronicznego. Sprzyjamy rozwojowi technologii i z zadowoleniem przyjmujemy możliwości oferowane przez nowe technologie, np. sieci "peer-to-peer". Istotą tych technologii jest własność intelektualna. Internet ułatwił nam dzielenie się informacjami, ale nie oznacza to, że powinniśmy zapomnieć o prawie. Postęp nowych technologii zależy od silnej ochrony własności intelektualnej.
Źródło:
